Ultravox "Vienna"

“Romantycy muzyki rockowej” to nazwa trójkowej audycji prowadzonej niegdyś przez Tomka Beksińskiego, ale też określenie, które do żadnego innego zespołu nie pasuje tak dobrze jak do formacji Ultravox. Bo przecież kiedy pomyślimy o muzycznych latach 80-tych, niesposób pominąć takich przebojów jak “Vienna” czy “Dancing With Tears In My Eyes”. Do dzisiaj regularnie goszczą one w stacjach radiowych czy na różnych imprezach sylwestrowych.

To właśnie brytyjski zespół był prekursorem i głównym przedstawicielem nurtu, który narodził się gdzieś pod koniec lat 70-tych. New romantic zawładnęło wtedy światem muzyki rockowej do tego stopnia, że dzisiaj wiele osób stawia najsłynniejsze krążki Midge’a Ure’a w tym samym rzędzie co największe klasyki rocka. No ale jak to? Ultravox w tej samej klasie co The Who, Yes czy Led Zeppelin? W sumie trudno polemizować. Syntezatory, muzyka elektroniczna i szeroko pojęta nowa fala odcisnęła wtedy na muzyce tak duże piętno, że to miejsce Ultravoxowi jak najbardziej się należy…

…w szczególności jeśli przyjrzymy się okresowi, kiedy posadę wokalisty piastował właśnie Midge Ure. Zespół nagrywa wtedy świetny materiał, wydaje trzy znakomite i dwa całkiem niezłe albumy. Jest po prostu na fali, a wszystko zaczęło się właśnie od rzeczonej “Vienny”.

Krążek rozpoczyna instrumentalny “Astradyne”, który jest właściwie kwintesencją wszystkiego co znajdziemy na płycie. Ultravox w pigułce – przynajmniej od razu wiemy czego się spodziewać. Następne w kolejce “New Europeans” to świetne brzmienie gitary Midge’a, “Private Lives” ma fajny rockowy klimat, a stronę A zamyka genialny “Sleepwalk” czyli energetyczne pomieszanie syntezatorów i wokalu – uwielbiam. Obok “Passing Strangers” mój ulubiony. “Mr. X” spowalnia troszkę tempo, ale trzy ostatnie utwory to klasa sama w sobie. Szczególnie tytułowego nie trzeba raczej nikomu przedstawiać.

Śmiem twierdzić, że ten album to przełom i jeden z tych krążków, które zadecydowały o brzmieniu lat 80. Do dzisiaj po prostu fajnie tego wysłuchać.