Rush "Counterparts"

Jakiś czas temu odkopałem w szafie karton pełen kaset, więc teraz przyszedł czas na odkopanie kolejnego… tym razem pełnego rozmaitych numerów “Tylko Rock”, który z czasem ewoluował w “Teraz Rock”. Nie będę ukrywał, że ze względu na swoje osobiste zamiłowania, to czego najbardziej szukałem to wydania w których znalazła się chociaż najmniejsza wzmianka o moich ulubieńcach. Zdecydowanie pod tym kątem przoduje numer szósty z roku 1994. Została zawarta w nim bardzo rozległa, aż kilkustronicowa wkładka o zespole.

Najświeższym na tamten moment wydanym przez kanadyjczyków albumem było “Counterparts”. Płyta, która w końcu coś wniosła. Krążek dzięki któremu można było powiedzieć o muzyce Rush że znów jest hardrockowa, że odzyskała trochę tego pazura. Ostatni raz taka energia cechowała “Grace Under Pressure”. Tam mimo dużego wpływu syntezatorów i coraz większego odchodzenia w stronę złagodzonego brzmienia jest znakomite tempo, a niektóre kawałki to prawdziwe perełki. Na śrubce mamy do tego powrót, tyle że bez… syntezatorów. Tu ich właściwie nie ma, mamy po prostu czyste dźwięki gitary, basu i perkusji. Choć oprócz mocnego grania nie brakuje też kawałków przebojowych. Jest udane „Cold Fire”, jest też przebojowe muzycznie i tekstowo „Nobody’s Hero”. Prosty utwór, skrojony idealnie pod rozgłośnie radiowe, w jakiś sposób chwyta jednak za serce i wysuwa się na jeden z moich ulubionych na płycie. Kanadyjczycy nie byliby też oczywiście sobą gdyby nie zawarli na płycie chociaż jednej kompozycji instrumentalnej. Bardzo, bardzo dobrej z resztą. “Leave That Things Alone” to dla mnie czołówka z bogatego wachlarza instrumentalnych dokonań Rush.

W takim razie gdzie ta hardrockowość ktoś mógłby wreszcie zapytać. Sam początek płyty daje jednak momentalnie odpowiedź. Dawno Geddy i spółka nie nagrali tak mocnych utworów jak „Animate” i „Stick It Out”. Gdyby coś określić mianem perełek to właśnie te dwie kompozycje.

No więc bez wątpienia była to najlepsza płyta Rush od lat. Bezapelacyjnie godna polecenia.

Koniec.