Peter Gabriel "Us"

Tak naprawdę to na początku polubiłem Gabriela wcale nie za muzykę. Uwielbiałem jego teledyski. Oglądałem je namiętnie… do tego stopnia, że właściwie do dziś znam na pamięć wszystkie. Kiedy wszyscy w poszukiwaniu swoich ulubionych klipów siadali przez telewizor żeby obejrzeć MTV, Vivę czy inne VH1 to ja odpalałem po raz setny wideo do “Games Without Frontiers” czy “Big Time”. Z biegiem czasu to jednak minęło.

Minęło, bo miłość do teledysków przebiła miłość do muzyki Gabriela. Stopniowo, powoli. Najpierw zasłuchiwałem się w chyba najprzystępniejszej dla przeciętnego słuchacza “So”. Dopiero po jakimś czasie stwierdziłem, że jednak to co najlepsze w karierze byłego frontmana Genesis to beztytułowe płyty od pierwszej do czwartej. Kopalnia znakomitej, artystycznej muzyki. No więc… żadną z nich się dzisiaj nie zajmiemy. Posuniemy się w czasie trochę dalej – do 1992 roku, kiedy to Peter Gabriel wydaje krążek zatytułowany “Us”.

Zdecydowanie trzeba stwierdzić, że jest to najbardziej osobisty album w karierze muzyka. Nałożyło się na to kilka elementów. Początek lat 90. to moment kiedy kończą się dwa związki Petera – ten z żoną i ten… z kochanką. Ma również problemy w kontaktach z córką, a dodatkowo wkracza w piątą dekadę życia. Cały ten życiowy rozdział postanawia zamknąć nagrywając właśnie “Us”. Jest to album, który z jednej strony jest przedłużeniem popowego stylu zawartego na “So”, ale stoi jednak na wyższym, artystycznym poziomie. Jest tutaj więcej artyzmu, kawałki zawarte na albumie są bardziej przejmujące i osobiste. Choć też nie wszystkie. “Steam” to naturalny bliźniak “Sledgehammer”, “”Blood Of Eden” znajdzie odpowednik w “Don’t Give Up”. Przejmująco robi się natomiast bardzo w “Come Talk To Me” czy “Love To Be Loved”. Jest też mój faworyt – “Fourteen Black Paintings”. Osadzony w nurcie world music, nawiązuje do poprzedniego krążka Gabriela – “Passion”.

Kończąc pokuszę się w sumie o stwierdzenie że to najważniejsza płyta w dorobku Gabriela.

Dzięki!