Oasis "(What’s the Story) Morning Glory?"

Mało jest zespołów, które tak bardzo zdefiniowały na nowo dany gatunek muzyczny jak Oasis. Mało jest też zespołów, których wpływ byłby obecny potem na tak wielu albumach i w muzyce tak wielu grup. Tymczasem Panom z Manchesteru się to udało. Na stałe zapisali się w historii jako jeden z najważniejszych bandów lat 90., a już na pewno jako najważniejszy w tym okresie dla Brytyjczyków. Stali się nowymi Beatlesami i kiedy Amerykanie mieli swój grunge, na Wyspach mogli szczycić się britpopem, mogli pokazywać wszystkim – my też mamy swój towar eksportowy, patrzcie i podziwiajcie Oasis. Bracia Gallagher idealnie wstrzelili się w moment, proponując świat brzmienia retro. Stworzyli kilkanaście prostych, czasami spokojniejszych, czasami bardziej rockowych kompozycji i zaskoczyło. Brytyjczycy kiedy patrzyli na Oasis widzieli Beatlesów, a na przykład takie “Wonderwall” idealnie trafiało w ich gusta. Nic więc dziwnego, że dosłownie szturmowali występy zespołu. Swego czasu w dwóch zaplanowanych na sierpień 1996 roku koncertach, chęć udziału wyraziło 4,4% mieszakńców Wysp. Olbrzymia liczba, która pokazuje że nie było wówczas większej gwiazdy.

Trochę więc szkoda, że tak potoczyła się historia Noela i Liama. Rodzeństwo co prawda zawsze miało pewną manię wielkości i lubiło buńczucznie opowiadać, że są najlepsi na świecie, ale naprawdę nie brakowało im talentu. Oasis nigdy nie zeszło poniżej pewnego poziomu. Panowie woleli jednak wybrać drogę ciągłych, dziwnych kłótni i przepychanek, a cała legenda się zmarnowała. Nikt nie odbierze im jednak takiej płyty jak “(What’s The Story) Morning Glory?”. Płyty, która wyznaczyła trendy i jakby nie patrzeć zrobiła to w dość przewrotny sposób. Początkowo krytykowana za wtórność, sama przez wielu była potem “powtarzana”. W pewnym sensie stała się drogowskazem, a to już bardzo dużo. Ciężko o większe docenienie.

Ostateczne rozwiązanie zespołu nastąpiło w 2009 roku w napiętej atmosferze skandali. Chyba dobrze, że tak się stało. Pod koniec było w Oasis już bardzo mało tego co najważniejsze – muzyki.