Myslovitz "Sun Machine"/"Z rozmyślań przy śniadaniu"

Będąc małym bąblem słuchało się w moim domu bardzo dużo mysłowickiej grupy, na dodatkowo nałożył się fakt wydania dwóch świetnych płyt – “Hapiness is Easy” oraz “Korova Milky Bar” (“Skalarów” nie liczę, to była raczej forma eksperymentu). Dokładając do tego genialną “Miłość w czasach popkultury” dostajemy trójcę znakomitych albumów oraz naprawdę solidną porcję muzyki. Sami więc rozumiecie że było w czym się zasłuchiwać na okrągło.

Jednak kiedy już podrosłem, a samo Myslovitz się rozpadło było mi do tej muzyki znacznie dalej. Nadal brzmiała dla mnie ona świetnie, nadal ją uwielbiałem, ale chyba nastąpiła jakaś forma przesytu i musiałem ją na jakiś czas odstawić. No i o ile do wspomnianych trzech płyt wracam z ogromną przyjemnością, tak do dokonań wcześniejszych… no tak niezbyt.

Pierwsze płyty, a konkretnie druga i trzecia pozycja Myslovitz w dyskografii, funkcjonuje na rynku w ramach dwupłytowego wydania. Istnieją bardzo podzielone zdania na temat takich edycji. Ja sam nie jestem fanem takiego rozwiązania, ale porcja i jakość muzyki się zgadza. Przymykam więc oko wrzucając krążek do wieży i skupiam się przede wszystkim na odsłuchu. W każdym razie odświeżyłem sobię obie płyty ostatnio i…

… i mam mieszane odczucia. Widać przede wszystkim, że zespół nadal poszukuje swojego stylu. W szczególności na “Sun Machine” – jest tutaj trochę britpopu, jest też trochę prostego rocka, ale właściwie nic nie przebija się na pierwszy plan. Sam krążek zaczyna się znakomitymi trzema przebojami (w szczególności świetny jest “Blue Velvet” – mega rockowy, z pazurem) i kończy też nieźle bo bardzo udanym coverem Czerwonych Gitar, ale no po środku nie ma za bardzo nic. Natomiast jeśli chodzi o rozmyślania przy śniadaniu… w ogóle ciężko mi było przebrnąć przez tą płytę. Odnosi się wrażenie że wiadomo gdzie zespół podąża, ale zdecydowanie nie jest to płyta dla każdego. Świetny pierwszy kawałek, potem oczywisty przebój o sąsiadach i w sumie znowu podoba mi się dopiero końcówka, w szczególności “To nie był film”. Mieszane odczucia przy tym krążku również. Eksplozja umiejętności nastąpiła dopiero 2 lata później.

Danke!