AC/DC "Back in Black"

Po prostej muzycznie, aczkolwiek niezwykle udanej “Highway To Hell” będący na fali zespół był w trakcie przygotowywania piosenek na kolejny krążek. Jednak 14 lutego 1980 roku świat obiegła informacja o niespodziewanej śmierci frontmana AC/DC. Pozostali członkowie zespołu przeżyli szok po stracie przyjaciela, a prace nad nowym krążkiem załamały się…

Po okresie bezczynności bracia Young decydują się jednak na nowo wkroczyć do studia. Czekało na nich niezwykle trudne zadanie. Trzeba było znaleźć wokalistę, a przede wszystkim godnego następcę Bona Scotta. W rezultacie przesłuchań zdecydowano się na człowieka, któremu nie dawano zbyt większych szans – Briana Johnsona. I nie pomylono się, Johnson z przytupem wskoczył w buty Scotta czego najlepszym dowodem jest właśnie “Back In Black”.

Płyta, która nie jest jedynie kolejnym zwykłym krążkiem w dyskografii australijskiej grupy. Jest kamieniem milowym, jest symbolem, jest według wielu czymś co na nowo zdefiniowało rock&roll. W czym leży siła “Back In Black”? Wydaje mi się, że właśnie przede wszystkim w prostocie. Jest szybko, mocno, z dobrym wokalem, ale bez skomplikowanych solówek czy zbędnego kombinowania. 43 minuty czystego hałasu.

Album rozpoczyna charakterystyczny dźwięk dzwona, który zwiastuje nam że jest to początek znakomitego i chyba najbardziej wyrazistego na krążku “Hells Bells”. Następnie płyta nabiera trochę innego charakteru i przyspiesza. Tym samym wchodzimy w wielki przebój, dynamiczny, trochę w stylu Bona Scotta – “Shoot To Thrill”. Rockowy hit na miarę choćby jednego z kolejnych kawałków czyli “You Shook Me All Night Long”. Po drodze do utworu numer siedem przechodzimy jednak między innymi przez mój ulubiony “Let Me Put My Love Into You” czy wielki komercyjny hit – utwór tytułowy. Może i komercyjny, ale jakże znakomity, a jednocześnie prosty w przekazie. W końcówce jeszcze “Have a Drink On Me” (pierwotny, roboczy tytuł płyty) czy trochę inny “Rock And Roll Ain’t Noise Pollution” (jedyny nagrywany w studiu na Bahamach).

To tyle, płyta pomnik.

Enjoy!